Oma Victoria
Nog niet zo heel lang gelden ben ik mijn tweede naam Victoria gaan gebruiken voor mijn Flamenco werk. En dat is niet zonder reden.
Mijn oma heet Victoria, ik heb haar helaas nooit gekend omdat ze op 62 jarige leeftijd voordat ik geboren werd overleed aan borstkanker. Ze was van Bulgaarse afkomst, maar was getrouwd met een Nederlandse man, mijn opa. Ze heeft voor het grootste gedeelte van haar leven niet perse een gelukkig leven geleid. Van de verhalen heb ik begrepen dat mijn oma een erg uitgesproken persoonlijkheid had. Ze had graag mensen om zich heen, gezelligheid, reuring, gekkigheid en lang leven de lol. Maar werd hierin geremd door het huwelijk waarin ze zich bevond. Een manier om toch te kunnen ontsnappen aan het keurslijf was voor haar religie. De Russisch orthodoxe kerk in een achteraf straatje in Den Haag in een oud schoolgebouw was een plek waar ze graag naartoe ging om even weg te zijn en haar eigen ding te kunnen doen. Mijn oma is veel ziek geweest, ze kreeg op jonge leeftijd borstkanker. Mijn vader vertelde dat ze vanwege de kanker op een gegeven moment zo ziek was dat ze alleen nog maar in bed lag. Van de auto naar de kerk lopen was nauwelijks meer mogelijk, maar door de steun die ze vond in haar geloof kreeg ze het voor elkaar om toch een volledige kerkdienst van 2 uur staand bij te wonen. Mijn ouders hebben bij de geboorte van mij en mijn zus besloten om door ons te dopen het geloof waar zij zoveel aan heeft gehad aan ons over te dragen. Mijn doopnaam werd die van mijn oma: Victoria. Ik ben niet gelovig, maar het feit dat de kerk zoveel voor haar betekende en haar opluchting gaf in haar vaak moeilijke leven, maakt dat ik mij niet anders dan verbonden kan voelen met haar via mijn doopnaam. Mijn tante steunt mij in dit gevoel en zegt dat ze trots zou zijn op het feit dat ik mijn eigen weg zoek mijn passie volg en het durf om het alleen te doen. Wetende dat dit voor haar niet was weggelegd. Door haar naam, mijn doopnaam, met mij mee te dragen als artiestennaam in mijn flamenco avontuur hou ik haar toch dicht bij mij. Bovendien kan ik haar ook niet anders dan bedanken voor het feit dat zij mij door de Bulgaarse genen de Mediteraanse looks heeft gegeven, waardoor ik op het podium er voor door kan als Spaanse en Iris Victoria klinkt een stuk internationaler dan Iris Dekker. Dankjewel oma Victoria.
Next Post
